Badanie kręgosłupa
Aparatura do komputerowej oceny postawy ciała pozwala na uzyskanie obiektywnego, miarodajnego i udokumentowanego obrazu sylwetki ciała pacjenta. Metoda stereografii rastrowej nie wykorzystuje fal rentgenowskich tylko tzw. zjawisko mory świetlnej. Dzięki temu wszczepiony rozrusznik serca czy nawet wykonane w tym samym dniu prześwietlenie RTG nie są przeciwwskazaniem do badania.
Metoda fotogrametryczna Moire'a
Docelową metodą, która pozwala badać małe obszary na ciele ludzkim jest Metoda projekcyjna Moire'a. Metoda ta polega na wykorzystaniu fizycznego zjawiska Moire'a. Za pomocą aparatury wyświetla się na plecach pacjenta wiązki światła o ściśle określonych wcześniej parametrach. Linie te padając pod określonym kątem na plecy ulegają zniekształceniom zależnie od tego, czy dany punkt znajduje się bliżej czy dalej od urządzenia. Zniekształcenia obrazu linii rejestrowane są przez komputer, który dzięki algorytmom numerycznym przetwarza je na mapę warstwicową (wysokościową) badanej powierzchni. Zaistniały deseń (obraz mory), który zostaje zarejestrowany przez kamerę cyfrowa i wprowadzony do komputera może być poddany odpowiedniej analizie. W kamerze wbudowane jest specjalne urządzenie zwane rasterem (bada długość promienia świetlnego), dzięki któremu uzyskujemy przestrzenny obraz. Świadczy to o możliwość pełnej i wyjątkowo precyzyjnej (z dokładnością do 2 mm) oceny postawy ciała dzięki możliwości obserwacji kręgosłupa dziecka jednocześnie w 3 płaszczyznach: czołowej, strzałkowej i poprzecznej. Walory wystąpienia tego zjawiska i aparatury umożliwiającej obróbkę danych pozwala stosować całe badanie oraz samą Metode Moire'a do rzetelnej oceny postawy ciała. Metoda ta jest bezinwazyjna.
Metoda ta polega na wykorzystaniu załamywania się wiązki światła, do czego służy raster. Uzyskany obraz pleców osoby badanej z tzw. prążkami mory odbierany jest przez specjalny układ optyczny z kamerą, a następnie przekazany na monitor i do komputera. Mora (z francuskiego moiré) to zniekształcony obraz spowodowany interferencją fal świetlnych. Metoda ta polega na wykonaniu komputerowej "fotografii". Dzięki specjalnemu systemowi optycznemu komputer wyznacza trójwymiarowy obraz pleców i dokładnie analizuje ponad 50 parametrów w płaszczyźnie czołowej i strzałkowej. Końcowym wynikiem tego programu jest zbiór współrzędnych przestrzennych (trójwymiarowych) powierzchni ciała i jej mapa warstwicowa. Dzięki zastosowaniu odpowiedniego oprogramowania istnieje możliwość precyzyjnej analizy postawy ciała, z uwzględnieniem wskaźników antropometrycznych. Część analizy dokonywana jest automatycznie przez komputer. W tej sytuacji na plecy rzutowane są prążki, a regulacja ostrości obiektywu rzutnika odbiorczego pozwala na uzyskanie obrazu mory, co widoczne jest na ekranie monitora analogowego. Dalsza analiza odbywa się już bez udziału osoby badanej. Po wprowadzeniu obrazu oraz po wskazaniu odpowiednich punktów odniesienia następuje właściwe opracowanie obrazu. Na kolejnych ekranach prezentowane są różne opcje, z których część pozostawiona jest do wyboru przez badającego. Rutynowa analiza obrazu dokonywana jest oddzielnie dla każdej płaszczyzny ciała. Prezentowane podczas tej analizy różne opcje graficzne ułatwiają operatorowi wybór określonych punktów odniesienia, zwłaszcza w przypadkach wątpliwych. Najczęściej wykorzystuje się wskaźniki kątowe, wymiary liniowe, symetrie w płaszczyźnie strzałkowej i czołowej.
- C7 - wyrostek kolczysty siódmego kręgu szyjnego,
- KP - szczyt kifozy piersiowej,
- PL - przejście kifozy w lordozę,
- LL - szczyt lordozy lędźwiowej,
- S1 - wyrostek kolczysty pierwszego kręgu lędźwiowego,
- ŁL, ŁP - kąty dolne łopatek (lewa, prawa),
- Ml, Mp - kolce biodrowe tylne górne (lewy, prawy),
- T1, T2 - linia talii lewej,
- T3, T4 - linia talii prawej,
- B1, B2 - bark lewy,
- B3, B4 - bark prawy,